Evet , kalbim Kore'de kaldı ama acaba sadece kalbim mi kaldı yoksa aslında ben hiç Kore'den dönmedim mi , henüz bunun cevabını bulamadım. Kalbimin beynimin hatta ruhumun büyük bir kısmı aslında hala orada. Türkiye'ye sadece boş bir vücut dönmüş gibi. Hep bir eksiklik , bir yalnızlık. Kelimelere nasıl dökeceğimi bile bilemiyorum siz düşünün.
Sebebini size de anlatacağım merak etmeyin tabi tam olarak bende anlamış değilim belki siz de anlamama yardım edersiniz :) Sıkı durun veee gülmek yok :)Kore'de daha doğrusu Seul'de ( Kore seyahatimin son iki günü ne yazık ki ) bizi gezdiren arkadaş ^^ Evet şu fotoğrafta sırtı dönük olan kişi :) Sevimli değil mi ? ( Biraz merak edin diye yüzünü göstermiyorum :)) ) Yanlış anlamayın hemen canım , biz onunla arkadaşız. Ama bütün arkadaşlara bedel , böyle arkadaşım olsun 1 tanede olsa yeter başka arkadaşa ihtiyacın kalmaz. Onunlayken insan kendisini özel hissediyor, gerçekten çok güzel bir arkadaşlık yakaladığımıza inanıyorum. Tabi bu arkadaşlık kilometrelerce uzaktan da devam edebilir mi ?
Bilmiyorum. İzleyip göreceğiz değil mi ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder